Dat een militaire uitzending niet alleen maar avontuurlijk is, bewijst het verhaal van veteraan Jeffrey Swanborn. Als hij vertelt, staat er vriendelijkheid in zijn ogen, maar daarachter gaat veel verdriet schuil, teleurstelling en ook boosheid.

Het verhaal van veteraan Arie Spruit Bleeker is een bijzonder verhaal. Terwijl hij vertelt, zorgt zijn vrouw voor koffie met gebak. Ik mocht ook blijven eten, als ik zin had. Gastvrijheid zit in hun bloed.

Sergeant 1^e  klas Wivine Hendriks-de Vries heeft aan allerlei facetten van het leven geproefd. Ze heeft een poosje op de pabo gezeten, was leidinggevende in de kinderopvang, werkte in Oostenrijk als reisleider en in een hotel en was daar tussendoor, van 1999 tot 2002, in militaire dienst als chauffeur van de overste.

In de vensterbank bij Teus Ooms staat een mooie foto van een matroos die zijn uniform met zichtbare trots draagt. Je herkent hem er onmiddellijk in, hoewel er toch zo’n zestig jaar tussen zit. Het zegt iets over de vitaliteit van deze veteraan.

Pas na zijn uitzending is hij erachter gekomen dat hij geen vechter is. Meer een denker, een zoeker. “Ik ben altijd op zoek geweest naar zingeving, naar iets dat groter is dan ikzelf.”

zegt veteraan Jan Kamerbeek. Hij wil er graag over vertellen. “Het zou zo jammer zijn als die verhalen verloren gaan.” En vertellen kan hij! In welgekozen woorden komt zijn leven in vogelvlucht voorbij.