Veteraan Mohr zag wat oorlog met mensen doet. En wat mensen elkaar aandoen. “Wij moesten daar massagraven openen en een mortuarium gereed maken. Dat maakte diepe indruk.

O ja, op een dag kwamen de mariniers terug bij ons aan boord met een dode en een gewonde soldaat. Gelijk daarna voerden de vliegtuigen bombardementen uit.” Henk kijkt even stil voor zich uit. “Nee, een plezierreisje is anders.”

In augustus 1999 vertrok zij met een Herculesvliegtuig naar Split in Kroatië en verder met de bus naar Sipovo. Zij werd tewerkgesteld in het Britisch Hospital Sqaudron.

Op 1 van zijn reizen midden op de oceaan probeerde een helikopter met motorpech het vliegdek te bereiken. Dat mislukte. Jaap zag hem voor zijn ogen in de golven verdwijnen. “Dat vergeet je nooit meer,” zegt hij.

Elke veteraan heeft het meegemaakt – afscheid nemen. Ook veteraan Siemen de Wilde (1956) nam op Schiphol afscheid van zijn gezin om uitgezonden te worden naar Bosnië. “Ik zal het nooit vergeten,” vertelt hij. “We stonden met z’n vijven bij elkaar en wat ik niet had verwacht … mijn oudste zoon van 17 begint te huilen.” En dan moet de missie nog beginnen.

Bas heeft aan niet minder dan 6 missies zijn buitengewone bijdrage verleend. In heldere bewoordingen vertelt hij niet alleen over deze uitzendingen, maar ook over zijn drive. “Veiligheid kent geen grenzen. Het gaat om de internationale rechtsorde. Daaraan wil ik mijn steentje bijdragen.”