De dienstbare reis van Veteraan Richard Barbier

“Ruim 16 jaar heb ik bij defensie gewerkt. Ik had er nog gewerkt, maar door een auto-ongeluk moest ik de dienst vaarwelzeggen.” Aan het woord is veteraan Richard Barbier (1980). Van jongs af aan sprak het leger hem aan. “In het leger kun je echt iets betekenen voor anderen.”

Militaire en medische opleiding

In december 1999 begon hij aan zijn militaire opleiding in Oirschot. Daarna een medische opleiding in Hollandsche Rading. Hij werd geplaatst bij de 13e gemechaniseerde brigade. Zij zijn inzetbaar bij crisissituaties op nationaal niveau en bij internationale missies. Dat laatste was nu net wat hij ambieerde.

Waarom wilde hij zo graag uitgezonden worden? Zijn antwoord is veelzeggend: “Een timmerman wordt opgeleid om te bouwen, niet om spijkers te tellen. Zo wilde ik mijn militaire en medische opleiding graag in de praktijk brengen.”

Stabiliteit in de regio

In oktober 2002 ging zijn wens in vervulling. Hij werd uitgezonden naar Novi Travnik in Bosnië. “Wij maakten deel uit van de vredesmacht Sfor 13 en werden uitgeleend aan het 17e pantserinfanteriebataljon. Dat had de opdracht om te zorgen voor stabiliteit in de regio. Wapens innemen, mijnen ruimen, bouwprojecten starten …er was werk genoeg. Bij al die operaties waren wij als geneeskundige dienst altijd ondersteunend aanwezig met onze ‘grote vierkante bak met een rood kruis bovenop’.

 Iets betekenen voor anderen

Richard kijkt met veel voldoening terug op de momenten dat ze daadwerkelijk de bevolking konden helpen. Zo herinnert hij zich dat ze het kapot gebombeerde huis van een oude hulpeloze vrouw opknapten en voor de hele winter hout voor haar hakten. Of die keren dat ze de ziekenauto vollaadden met hun te veel aan voedsel en fruit en dat bij arme mensen brachten. “Echt een missie waar we iets konden betekenen voor anderen.”

 Daar word je blij van

In 2009 volgde de tweede uitzending, nu voor EUFOR. Inmiddels was Richard sergeant. Niet meer bij de medische, maar bij de logistieke dienst. Hij vloog deze keer direct op Sarajevo. “Toen ik daar 7 jaar geleden was, lag de halve stad nog in puin. Nu was veel gerestaureerd en opgebouwd. Waar eerst mijnenvelden lagen waren nu kinderspeelplaatsen. Daar word je blij van. Ik heb daar wel niet letterlijk aan meegewerkt, maar toch op bescheiden wijze een bijdrage mogen leveren aan die wederopbouw.”

We moesten alles registreren

Deze tweede missie was even anders dan de eerste. Het Nederlands leger zou uit Bosnië vertrekken. Dat betekende dat ook alle materialen moesten worden ingepakt. “Wij moesten alles registreren,” vertelt veteraan Barbier. “Computers, fototoestellen, klapstoelen, tafels … alles wat een defensiekenmerk had gaven wij een registratienummer.

Bovendien moesten we berekenen hoeveel containers er nodig waren om alles te vervoeren. In 3 maanden tijd hadden we alles in kaart gebracht. Toen we klaar waren kregen we te horen: hartelijk dank voor dit werk, maar het vertrek wordt 3 jaar uitgesteld.” Hij kan er nu wel om lachen.

Richard beleefde 2 uitzendingen. Niet als een strijdende soldaat. Wel als een militair die zich inzette voor de wederopbouw van een door oorlog verwoest land. Daar mag hij trots op zijn.

Huib Neven