Ik had graag in dienst willen blijven

“Ik heb van 1 ding spijt,” zegt veteraan Michel van der Vlist (1974), “dat ik uit dienst ben gegaan.”

Hij kijkt met het grootste genoegen terug op zijn tijd bij defensie. Aan de wand hangen een paar geweren. “Ze zijn onschadelijk gemaakt, hoor,” stelt hij ons gerust. Michel heeft alle militaire certificaten, diploma’s en tevredenheidsbetuigingen keurig verzameld in mappen. Zijn fotoboeken ondersteunen zijn verhaal.

Orkaan Luis op Sint Maarten

Van der Vlist volgde na de basisschool een koksopleiding. Ook werkte hij een poosje in de horeca en werd als dienstplichtige opgeroepen in Ede-Wageningen. “Tijdens een oefening kwamen er een paar hoge pieten langs, die vroegen wie er naar St. Maarten wilde. Ik hapte meteen toe, terwijl ik niet eens wist waar het lag.”

Sint Maarten was op 6 september 1995 getroffen door orkaan Luís. Het moederland schoot te hulp “We werden in een half verwoest hotel zonder dak ondergebracht,” vertelt Michel. Twee weken lang hebben we puin geruimd en misschien wel 1000 boogtenten opgezet.” Zijn foto’s laten de enorme ravage zien van ingestorte huizen en op het land gesmeten jachten.

Onze veteraan wist van aanpakken. In zijn Tevredenheidsbetuiging is te lezen dat sld. M. van der Vlist op voortreffelijke wijze op het eiland Sint Maarten bijstand heeft verleend aan de bevolking en de civiele autoriteiten na de passage van de orkaan Luis.

36.000 oliebollen op oudejaarsdag

Inmiddels had Michel zich aangemeld voor een beroepsopleiding. Eerst naar Ermelo, toen naar Bussum voor de opleiding kok-chauffeur. Op de groepsfoto van Ermelo wijst Michel 2 soldaten aan. Zij zijn omgekomen bij de Herculesramp op 15 juli 1996 op Vliegbasis Eindhoven. “Ik kende die jongens goed.”

En ja hoor, toen kwam er weer een vraag voor uitzending. “Ik steek altijd mijn vinger op,” zegt Michel. Het was december 1995. Hij moest naar Split. De burgeroorlog was daar nauwelijks uitgewoed. “We werden weer ondergebracht in een hotel, nu niet verwoest door orkaangeweld, maar door oorlogsgeweld. We sliepen op veldbedden op de gang.

Dagelijks werden we naar de compound gebracht voor ondersteuning van de manschappen. Ik werkte in de keuken. Op oudejaarsdag bakten we oliebollen, wel 36.000. Nee, we hebben niets gemerkt van oorlogshandelingen. Eigenlijk heb ik wat dat betreft 3 rustige uitzendingen gehad.”

Kosovo

In augustus 1996 kreeg Van der Vlist zijn diploma Algemene Militaire Opleiding. In februari 1997 volgde zijn beëdiging in Garderen. Hij was nu officieel beroepsmilitair: soldaat 1 kok-chauffeur. Veel oefeningen in Duitsland en Polen. “Ik vond het fantastisch.”

In 2000 volgde zijn derde uitzending. Voor 6 maanden naar Kosovo. “We kwamen maar zelden het kamp af. Eten maken en wachtlopen, dat was het wel. Onze wapens waren altijd geladen, maar ook deze uitzending verliep rustig.”

“Ik had graag in dienst willen blijven“ zegt veteraan Van der Vlist, “maar ik moest een opleiding voor onderofficier gaan volgen en dat zag ik niet zitten.”

Huib Neven